Tulisan di bawah adalah terjemahan bebas dari kenyataan Timbalan Pendakwa Raya Tan Sri Muhammad Shafee Abdullah yang berjudul “Anwar Ibrahim verdict”
Penghakiman ini mengakhiri saga tujuh tahun perbicaraan membabitkan 9 Hakim dan barisan peguam yang begitu ramai. Anwar sendiri menggunakan 20 orang peguam dalam keseluruhan peringkat perbicaraan. Malah di peringkat Mahkamah Persekutuan sahaja beliau menggunakan 14 orang peguam bela.
Beribu jam masa Mahkamah (Tinggi, Rayuan dan Persekutuan) dan 9 Hakim
digunakan untuk meneliti secara mendalam dan terperinci setiap bukti
yang dikemukakan. Sebagai peguam saya berpuashati kerana akhirnya
keadilan telah ditegakkan.
Namun ia bukan satu kepuasan mahu pun kebanggaan kerana kejadian
liwat ini telah telah memporak-perandakan kehidupan seorang anak muda.
Lebih teruk, mangsa telah diperiksa dan disoal balas dengan begitu
mendalam dan terperinci selama 7 hari secara terbuka tanpa kerahsiaan
oleh pasukan pembelaan Datuk Seri Anwar Ibrahim. Sukar dibayangkan
penderitaan emosi dan rasa malu yang ditanggung oleh mangsa kes ini.
Anehnya, tidak seperti mangsa yang berhadapan dengan pelbagai soal
balas pihak pembela, Anwar Ibrahim memilih untuk memberi kenyataan dari
kandang tertuduh dan tidak membenarkan dirinya disoal balas.
Memang benar itu adalah hak beliau. Namun beliau menggunakan hak
memberi keterangan tanpa disoal balas untuk menyerang pendakwaraya, para
hakim dan bekas rakan-rakan beliau dalam kerajaan. Beliau juga
merendah-rendahkan negaranya sendiri.
Kes Anwar Ibrahim ialah kisah “serangan seksual” majikan ke atas
pekerjanya, namun beliau memilih untuk membelasah reputasi kehakiman.
Justeru saya memohon rakyat Malaysia dan mereka yang di luar negara
yang waras dan rasional supaya mengambil kira semua fakta secara teliti
sebelum membuat kesimpulan. Lebih penting, tolonglah baca setiap
perkataan dalam penghakiman hari ini dan sebelumnya. Ia memberi
fakta-fakta yang benar biar sejijik mana pun kes ini.
Bukti DNA merupakan contoh yang paling menarik. Malaysia merupakan
antara negara yang mempunyai beban pembuktian paling ketat di dunia.
Pertamanya, ia mengkehendaki padanan 16 daripada 16 titik pengecaman
DNA. Ini bermakna mesti padanan DNA mesti seratus peratus adanan
sempurna sebelum diterima. Kebanyakan negara termasuk Amerika Syarikat
dan United Kingdom tidak mempunyai syarat yang sebegini ketat.
Keputusan ujian mendapati kesemua 16 titik padanan DNA sepadan dengan DNA Anwar, – in gambler’s jargon, a ‘full flush’.
Dan semua ini diambil dari semen (air mani) yang berada dalam dubur
Saiful. Sesunggunya bukti semen ini merupakan satu pembuktian DNA yang
sangat utuh berbanding pembuktian melalui peluh. Anda boleh mengambil
peluh manusia tanpa disedari, namun anda tidak boleh mengambil air mani
tanpa disedari mahupun memalsukannya.
Kedua, Malaysia tidak mempunyai undang-undang mewajibkan tertuduh
memberi sampel DNA kepada Mahkamah. Justeru apabila Anwar Ibrahim
mencabar sampel pendakwa raya di Mahkamah, beliau mempunyai peluang
untuk mematikan bukti ini dengan menawarkan secara sukarela sampel
beliau sendiri untuk bukti baru.
[ed. Sampel Anwar diambil dari sel lokap beliau untuk dipadankan dengan DNA semen dan dubur Saiful].
Jika beliau tidak bersalah, beliau pasti memberikannya dan kita tidak
perlu mempunyai satu perbicaraan yang begitu panjang dan menyusahkan.
Jika DNA diberi Anwar berbeza dari yang diambil oleh penyiasat, ia boleh
menyelesaikan kesnya sekelip mata. Namun Anwar menolak peluang ini.
Berhubung degan alibi, Anwar pada mulanya menyatakan beliau mempunyai
senarai penyaksian (alibi) yang banyak dan kuat bagi menafikan tuduhan
ke atas dirinya. Namun semuanya diabaikan oleh Anwar sendiri sebaik
sahaja Pendakwa raya mengemukakan rakaman litar tertutup (CCTV) pada
hari kejadian kepada mahkamah.
Sebagai seorang muslim, Anwar Ibrahim juga menolak untuk bersumpah
dengan al-Quran, sedangkan mangsa beliau, Saiful (juga seorang muslim),
telah bersumpah dengan kitab suci Islam ini di Malaysia dan di hadapan
Kaabah, di tanah suci, Makkah.
Apakah kes ini merupakan kosnpirasi politik?
Kes ini merupakan satu kes yang sangat teknikal, ia juga melalui
semua jalan perbicaraan yang ada dengan penuh tertib dan mengikut
perundangan; dibicara serta diputuskan di hadapan mahkamah tertinggi
Malaysia.
Adakah terdapat sebarang perkara teknikal yang boleh mencabarkan
keputusan Mahkamah sebelum ini mengenai beban pembuktian? Panel lima
hakimn terbaik negara memutuskan tiada! Mereka memutuskan keputusan
Mahkamah Rayuan sebelum ini tepat, terbukti betul dan tidak perlu ubah.
Penghakiman turut menolak dakwaan berulang kali Anwar bahawa kes ini merupakan satu insiatif politik atau konspirasi politik.
Adalah tidak masuk akal mendakwa kes ini merupakan inisiatif politik
(politically motivated) bukan sahaja kerana kebebasan kehakiman dijamin
Perlembagaan Malaysia, tetapi juga kerana sifat kes ini yang merupakan
aduan individu ke atas majikannya, Anwar Ibrahim.
Kes Anwar Ibrahim muncul kerana pekerja Anwar, Saiful Bukhari Mohd
Azlan membuat laporan polis ke atas. Saiful mendakwa majikannya, Anwar
Ibrahim, telah “menekan” beliau agar melakukan hubungan seks di luar
tabie (liwat).
Tidak mungkin ada sesiapa yang boleh merancang skrip seperti ini,
yang kemudiannya melalui satu proses perundangan yang panjang,
terperinci dan luar biasa tanpa menimbulkan keraguan yang munasabah
bahawa kejadian ini merupakan satu penipuan atau pemalsuan.
Satu-satunya pihak yang berusaha menjadikan kes ini sebagai kes
sebagai kes politik ialah Anwar Ibrahim dan penyokong beliau kerana
mahukan kes tersebut digugurkan.
Consider how this matter first arose. As Hansard (dated 22 October 1997, 18 December 1997) recalls, the very first time an MP stood up in parliament holding a statutory declaration that accused Anwar Ibrahim of sexual – homosexual – assault, Anwar Ibrahim was Deputy Prime Minister and his accuser was not a member of the government, but in fact an opposition MP from the DAP. And who was his original accuser? The late Karpal Singh MP, a brilliant lawyer. Any account of the criminal and then political downfall of Anwar Ibrahim should recall who threw the first stone.
Namun kepada mangsa dan rakyat malaysia lain, kes merupakan satu saga
yang berpanjangan dan menyesakkan. Demi satu penutupan satu saga yang
cukup panjang ini, saya mohon pihak media yang membuat liputan kes ini
agar
to impartially look at the facts of the case, to analyse the meticulous judgments, and to carry these, as best they may, to the people.
Saya khuatir sebahagian media mempunyai anggapan Mahkamah Malaysia
hanya bertindak adil apabila keputusan menyebelahi Anwar Ibrahim dan
menganggap sebaliknya apabila ia tidak menyebelahi Anwar.
Kita semua mempunyai tanggungjawab kepada mangsa, seorang pemuda yang
pernah menjadi pembantu peribadi Anwar, yang menjadi tumpuan dalam dan
luar negara bukan kerana kesalahannya. Seperti semua mangsa jenayah
serius, beliau mempunyai hak untuk mendapat keadilan dari penyiasatan
pihak Polis dan perbicaraan di pihak Kehakiman.
Jadi, daripada menjadikan isu ini satu isu politik, media sewajarnya
melihat perbicaraan ini merupakan satu kisah kemanusiaan. Malah dari
sudut Kehakiman, ia merupakan hak kedua belah pihak mendapatkan keadilan
di Mahkamah.
Sesungguhnya, semua ini sepatutnya mengenai hak yang sama rata untuk
kita semua rakyat Malaysia untuk mendapat keadilan tanpa mengira
kedudukan, kuasa dan pengaruh.
Terima Kasih
10 Februari 2015.
* Tan Sri Muhammad Shafee Abdullah adalah Timbalan Pendakwa Raya
yang dilantik oleh Peguam Negara untuk bertindak bagi pihaknya di
Mahkamah Rayuan dan Mahkamah Persekutuan kes Liwat Anwar Ibrahim ke atas
Saiful Bukhari Mohd Azlan.
No comments:
Post a Comment