British menjajah Semenanjung Tanah Melayu daripada orang Melayu.
Orang Cina dan India datang dengan ramainya, mula-mula untuk mencari
kekayaan dan pulang ke negera asal, tetapi akhirnya terus tinggal di
Tanah Melayu. Orang Melayu bersatu menentang Malayan Union, ancaman
pengganas komunis dan menuntut “kemerdekaan tanah air”.
Orang bukan Melayu menyertai pergerakan menuntut kemerdekaan apabila
mereka nampak kemerdekaan akan menjadi kenyataan untuk menjaga
kepentingan mereka selepas Merdeka.
Pas ditubuh apabila Haji Ahmad Fuad Hassan kalah dalam pertandingan
merebut jawatan Presiden UMNO kepada Tunku Abdul Rahman Putra, mulanya
sebagai satu cabang UMNO tetapi kemudiannya bertanding dalam PRU-1955.
Semasa Perlembagaan Persekutuan sedang digubal, Pas menuntut supaya
Pulau Pinang dan Melaka dijadikan “Negeri Melayu” (bersultan) untuk
menjaga kepentingan orang Melayu dan kedudukan agama Islam. Parti
Komunis Malaya (majoriti orang Cina) mengangkat senjata untuk menubuh
sebuah kerajaan Komunis ala-China.
Parti Buruh (majoriti orang Cina) menuntut supaya “Negeri-Negeri Melayu”
dihapuskan untuk mengelak “Malaya” yang merdeka menjadi sebuah “Negara
Feudal”.
Orang Cina mahukan dua warganegara (dual-citizenship), Malaya dan China
dengan warganegara China sebagai warganegara utama. Ada satu kumpulan
orang Cina di Pulau Pinang yang tidak mahu Pulau Pinang merdeka dalam
Tanah Melayu. Mereka mahu kekal di bawah jajahan British seperti Hong
Kong.
Oleh sebab British menjajah Tanah Melayu daripada orang Melayu, logiknya
ia dipulangkan kepada orang Melayu (seperti Brunei). Tetapi, orang
Melayu sanggup berkongsi kuasa dengan orang bukan Melayu. Hasil tolak
ansur persetujuan dicapai. Kandungannya tersurat dalam Perlembagaan
Persekutuan. Antara lain, kerakyatan diberi kepada orang bukan Melayu.
Beberapa perkara yang dituntut oleh orang Melayu seperti, kedudukan
agama Islam sebagai agama Persekutuan, Bahasa Melayu sebagai Bahasa
Kebangsaan, jaminan mengenai “hak keistimewaan orang Melayu” (Perkara
153), Regimen Askar Melayu dan Tanah Simpanan Melayu juga dipersetujui
dan diperuntukkan dalam Perlembagaan Persekutuan.
Dalam PRU 1955, kawasan majoriti pengundi Melayu diberi kepada calon
bukan Melayu daripada parti komponen Perikatan untuk bertanding bagi
melebihkan bilangan ahli Parlimen bukan Melayu. Amalan ini berterusan
untuk memastikan mereka mencapai kemenangan, sebab jika mereka
bertanding dalam kawasan majoriti bukan Melayu (Cina), mereka akan
kalah.
Sebaliknya, Perikatan atau Barisan Nasional tidak pernah meletak calon
Melayu di kawasan majoriti bukan Melayu, sebab pengundi bukan Melayu
tidak akan mengundi calon Melayu. Pada 31 Ogos 1957, Tanah Melayu
merdeka.
Pada malam itu warganegara bertambah sekali ganda, akibat orang bukan
Melayu menjadi warganegara mengikut peruntukan Perlembagaan Persekutuan.
Akibatnya, jika dalam Pilihan Raya Umum 1955, pengundi Melayu adalah
sebanyak 84.2 peratus, dalam Pilihan Raya Umum 1959, hanya dua tahun
selepas merdeka, pengundi Melayu jatuh kepada 57.1 peratus.
Pas menentang penubuhan Malaysia, apatah lagi Singapura, kerana khuatir
akan menjejas hak orang Melayu dan kududukan agama Islam. Selama lebih
kurang tiga dekad selepas penubuhannya, Pas telah memainkan peranan yang
berfaedah kepada bangsa Melayu dan agama Islam di Malaysia.
Pas tidak terlalu besar untuk menjadi ancaman kepada UMNO di peringkat
Persekutuan. Pengaruhnya tertumpu di Pantai Timur. Tidak ada perbezaan
kepada orang Melayu dan agama Islam sama ada UMNO atau Pas memerintah
Kelantan. Lagi pula, adanya Pas menyebabkan UMNO lebih berhati-hati
berkenaan isu Melayu dan Islam.
Selama lebih kurang lima dekad semenjak merdeka, kecuali dalam 1969,
tidak ada cabaran serius terhadap hak orang Melayu dan kedudukan agama
Islam. Sebabnya, sebilangan besar orang Melayu menyokong UMNO, kerajaan
Persekutuan teguh di bawah Barisan Nasional dan UMNO dapat mengawal
parti-parti sekutunya daripada membuat tuntutan-tuntutan yang melampau.
Negara aman dan makmur. Semua orang menikmati taraf kehidupan (standard
of living) yang lebih tinggi.Keadaan berubah dalam masa lebih kurang
sepuluh tahun kebelakangan ini. Orang Melayu berpecah tiga.
Melihat keadaan itu, orang Cina yang memang pandai membuat perkiraan dan
pakatan, bersatu di belakang DAP. PKR dan Pas setuju bekerjsama dengan
DAP. Akibatnya, pengundi bukan Melayu menjadi suara penentu dalam pilhan
raya.
Merasai mereka telah kuat, orang bukan Melayu, terutama sekali orang
Cina, mula membuat tuntutan-tuntutan yang melampau dan mencabar hal-hal
mengenai agama Islam, termasuklah khutbah Jumaat.
Mereka tidak puas hati dengan “keistimewaan” yang dinikmati oleh orang
Melayu. Mereka mahu semuanya dibahagikan secara “sama rata”. Mereka tahu
jika dibuat demikian, merekalah yang akan membolot segala-galanya
kerana mereka mengawal ekonomi, kaya dan lebih maju dalam semua bidang.
Sebenarnya mereka mahu hak orang Melayu tanpa mengorbankan hak mereka.
Jika Pakatan Rakyat (termasuk Pas) dapat menubuh kerajaan di peringkat
Persekutuan, DAP yang akan menjadi parti dominan. PKR tanpa Datuk Seri
Anwar Ibrahim tidak akan dipandang serius oleh DAP.
Pas lagilah tidak akan “didengar” oleh DAP. Kerajaan Pakatan Rakyat
semestinya akan menghakis hak-hak orang Melayu dan kedudukan agama
Islam. Orang Cina bersatu di belakang DAP kerana DAP menjanjikan sesuatu
yang lebih dan kerana mereka mahu lebih daripada yang mereka peroleh di
bawah pemerintahan Barisan Nasional. Dari mana bahagian “yang lebih”
itu akan datang? Semestinya daripada bahagian orang Melayu.
Mungkin mereka tidak akan memperoleh majoriti dua pertiga di Parlimen
dan persetujuan Majlis Raja-Raja (di mana diperlukan) untuk meminda
Perlembagaan. Sambil itu kita mesti waspada tentang kemungkinan mereka
akan melakukan perubahan kepada kawasan Parlimen dengan menambah
bilangan kerusi di kawasan Cina yang padat penduduknya.
Namun demikian, perlu diingat bahawa hak-hak orang Melayu dan kedudukan agama Islam boleh dihakiskan secara pentadbiran sahaja.
Sebagai misalan, peruntukan mengenai kedudukan agama Islam sebagai agama
Persekutuan hanya memberi manfaat jika dan apabila kerajaan yang
memerintah melakukan sesuatu untuk meletakkan agama Islam di tempat yang
sesuai dengan kedudukan itu.
Apa yang kita lihat hari ini, baik universiti-universiti,
institusi-institusi dan jabatan-jabatan Islam; institusi-institusi
kewangan Islam dan pembangunan perbankan dan kewangan Islam; pengajaran
mata pelajaran agama Islam dari tadika hingga ke universiti,
masjid-masjid, rancangan-rancangan agama di televisyen dan radio dan
serta lain-lain adalah hasil daripada apa yang dilakukan oleh kerajaan
yang memerintah selama ini. Jika tidak dilakukan, tidak akan ada
apa-apa, hanya peruntukan dalam Perlembagaan.
Manfaat
Demikian juga dengan peruntukan mengenai hak-hak orang Melayu. Jika
kerajaan yang memerintah tidak berbuat apa-apa, tidak ada apa yang akan
dinikmati oleh orang Melayu.
Kita menikmati faedahnya hari ini kerana kerajaan telah mengadakan
berbagai-bagai rancangan seperti Dasar Ekonomi Baru dan menubuhkan
pelbagai badan seperti Permodalan Nasional Berhad, Skim Amanah Saham
Nasional, Bank Bumiputera, Lembaga Urusan dan Tabung Haji, Mara, Felda,
RISDA, Felcra, UDA, Pernas, DARA, Jengka, Ketengah, Kesedar dan
lain-lain.
Kerajaan juga telah menetap dan melaksanakan dasar mengenai pemberian
biasiswa, pengambilan pegawai-pegawai kerajaan dan lain-lain. Tanpa ini
semua, peruntukan-peruntukan itu tidak bermakna.
Semenjak merdeka, melalui dasar dan tindakan kerajaan Perikatan dan,
kemudiannya Barisan Nasional, orang Melayu/Islam telah menikmati faedah
peruntukan-peruntukan itu. Saya tidak fikir kerajaan Pakatan Rakyat akan
atau akan dapat melakukan perkara yang sama.
Ertinya, hak orang Melayu dan kedudukan agama Islam akan terhakis jika
kerajaan Barisan Nasional yang diterajui oleh UMNO, tumbang.
Demi mengelak perkara itu berlaku, kerajaan Barisan Nasional di
peringkat Persekutuan mestilah dipertahankan. Pada pendapat saya cara
yang paling mudah ialah: Jika selepas PRU-14, didapati kerajaan Barisan
Nasional di peringkat Persekutuan akan tumbang, Pas hendaklah menyertai
kerajaan Barisan Nasional, sekurang-kurangnya di peringkat Persekutuan
untuk menyelamatkannya.
Pas mesti sedar bahawa kerjasama dengan DAP dan PKR akan mengorbankan
kepentingan orang Melayu dan agama Islam. Pas perlu sedar bahawa, dalam
konteks Malaysia, apa yang menguntungkan orang Melayu akan menguntungkan
umat Islam dan apa yang merugikan orang Melayu akan merugikan umat
Islam. Demikian juga, apa yang menguntungkan umat Islam akan
menguntungkan orang Melayu dan apa yang merugikan umat Islam akan
merugikan orang Melayu,
Sebenarnya, pada masa ini, antara UMNO dan Pas sudah tidak ada apa-apa
perbezaan ideologi lagi untuk menghalang kerjasama itu. Yang menjadi
penghalang hanyalah kekhuatiran pemimpin-pemimpin dan
penyokong-penyokong masing-masing jika kerjasama itu akan menggugat
kepentingan diri mereka.
Selain daripada itu adalah isu-isu yang dipolitikkan kerana mudah, murah
dan popular untuk membezakan UMNO dengan Pas dan memancing undi,
misalnya assabiah dan hudud.
Pas telah memerintah Kelantan selama lebih kurang 40 tahun. Apa bezanya
Kelantan dengan negeri-negeri lain di Semenanjung Malaysia?
Undang-undang yang dipakai di Mahkkamah Syariah di Kelantan seperti
Enakmen Acara Mal, Enakmen Acara Sivil dan Enakmen Undang-Undang
Keluarga Islam dibuat semasa pemerintahan Barisan Nasional dan saya
menjadi Penasihat Undang-Undangnya.
Memang ia telah diganti tetapi, dari segi isi kandungannya, itu hanya
pengemaskinian yang dilakukan untuk menyelaraskan dengan undang-undang
yang dipakai di negeri-negeri lain yang diperintah oleh Barisan
Nasional.
Jika Kelantan “lebih Islam” daripada negeri-negeri lain dan orang
Kelantan mahu berada dalam sebuah “negara Islam”, mengapa orang Kelantan
yang paling banyak berhijrah ke negeri-negeri lain untuk mencari makan?
UMNO juga perlu menangani masalah persepsi rasuah yang tinggi dalam
kalangan pemimpinnya, faktor utama mengapa orang Melayu “bencikan” UMNO,
sama ada persepsi itu betul atau tidak.
Maka, pemimpin-pemimpin UMNO dan Pas yang sama-sama Melayu dan Islam,
yang sama-sama untung dan rugi, perlulah menumpukan perhatian kepada
ancaman besar yang berada di hadapan mereka, orang Melayu dan umat Islam
di Malaysia. Mereka patutlah mengetepikan dahulu perbezaan yang
diada-adakan untuk tujuan politik dan menumpukan usaha untuk
menyelamatkan hak orang Melayu dan kedudukan agama Islam.
Dengan cara yang saya cadangkan ini, UMNO dan Pas masing-masing boleh
kekal seperti sekarang sebagai parti politik yang berasingan. (Saya
tidak nampak kemungkinan Pas menyertai Barisan Nasional dalam masa yang
terdekat.) Walau bagaimanapun, pada pandangan saya, Pas patut keluar
dari Pakatan Rakyat.
Pakatan Rakyat merugikan orang Melayu dan umat Islam. Di peringkat
negeri, Pas boleh bertanding bersendirian. Pas boleh memerintah
negeri-negeri yang dimenanginya secara bersendirian.
Tetapi, untuk mengelak sesebuah negeri terjatuh kepada DAP dan PKR,
misalnya Perak, Pas patut bekerjasama dengan Barisan Nasional untuk
menubuh kerajaan campuran. Di peringkat Persekutuan, Pas boleh memilih
untuk menyertai Kabinet dan duduk bersama wakil-wakil rakyat Barisan
Nasional di Parlimen.
Atau, mereka tidak menyertai Kabinet dan duduk berasingan di Parlimen
seperti ahli-ahli “bebas” tetapi, dalam isu yang melibatkan kepentingan
orang Melayu dan umat Islam, mereka akan menyokong kerajaan Barisan
Nasiona.
Dipetik daripada sumber : PeneranganPemudaSEREMBAN
No comments:
Post a Comment